Startblok Stories zijn korte verhalen over het dagelijkse leven op Startblok. Bewoner en filmmaker Bobbie Fay Brandsen schrijft over haar ervaringen en ontmoetingen tijdens de eerste maanden.
Tekst: Bobbie Fay Brandsen
Beeld: Sigi van ’t Schip
Het is half één s’nachts. Doodmoe loop ik de gang op. Ik kom net terug van mijn bijbaantje in de bioscoop. De deur van mijn buurman Mootie staat open, ik kijk vluchtig naar binnen maar loop door. ‘Hey Bobbie, how are you?!’ hoor ik achter me. ‘I’m good how are you?!’ roep ik zonder te stoppen. Ik kijk achterom en zie dat hij nu in de deuropening staat. ‘Please come in and have a drink’, zegt hij. Ik aarzel en houd mijn pas even in, ‘I’m really tired, I have to sleep now, sorry’, zeg ik verontschuldigend terwijl ik mijn schouders ophaal. Ik loop verder maar voel me rot, hij is duidelijk teleurgesteld.
Katy Perry’s Fireworks
Een paar dagen later gebeurt hetzelfde maar dan overdag. Eigenlijk komt het nu ook niet goed uit, maar ik stop toch even bij zijn deur. Zijn gezicht klaart op: ‘Come in, come in!’ Binnen zitten nog twee jongens op de bank, zijn broer en een vriend. Hoewel ik het ze twee keer heb gevraagd, ben ik hun moeilijke namen al snel weer vergeten. Op de televisie speelt de videoclip Fireworks van Katy Perry. Enigszins verlegen ga ik zitten en meteen krijg ik een kopje koffie in mijn handen gedrukt. Het kopje is bedrukt met oud Nederlandse plaatjes van molens en VOC schepen. ‘Arabic Coffee’ zegt hij trots. Ik neem voorzichtig een slokje. Lieve hemel, wat is dit bitter!. ‘Nice, thank you’, zeg ik uit beleefdheid. Ik krijg ook een roze koek toegestopt. Zou hij weten hoe ontzettend Nederlands de roze koeken en zijn kopjes zijn?
‘Vivienne’
Hij begint een verhaal over ene ‘Vivienne’ die hem met heel veel dingen helpt. Dat is toevallig, ik heb andere buren ook al over haar gehoord. Wie zou deze vrouw toch zijn die alle vluchtelingen helpt met banen en school? Met moeite krijg ik nog een slok van de koffie naar binnen, ik durf het niet te laten staan.
Ik vraag nog eens wie die Vivienne is en hij pakt zijn telefoon erbij. ‘Wait’. Hij laat me de website zien van VluchtelingenWerk Nederland. ‘This is V-W-N’ zegt hij en nu pas snap ik het. Inmiddels is Katy klaar met zingen en wordt er iets ander opgezet.
Home video Aleppo
‘We show you Aleppo, our city’ zegt Mootie’s vriend met de moeilijke naam. Het filmpje wat via YouTube op de televisie wordt afgespeeld is een soort home video. Vanuit een auto zien we een alledaags beeld van de straten in Aleppo. Het is druk op straat en de zon schijnt fel. ‘This is before the war, look, these were very expensive houses’, wijst Mootie aan. Met zijn vieren staren we naar het scherm. Ontroerd zit ik hier, in een studiootje in Amsterdam met drie jongens die via een ogenschijnlijk nietszeggende home video weer terug zijn in hun stad van vroeger, die nooit meer hetzelfde zal zijn. Een bittere gedachte, waarbij zelfs de koffie opeens zoet afsteekt.
Still uit de Filmacademie documentaire ‘The Boys Next Door’.
Volg de filmmakers op Facebook voor alle nieuwtjes, updates en mooie stills uit de documentaire.
Naam: Bobbie Fay Brandsen Leeftijd: 22 Studie: studeert dit jaar af als regisseur bij de Nederlandse Filmacademie en werkt bij de Filmhallen Interesses: film - ballet - filosofie - reizen - zwemmen - koken Functie: (korte)video's, blogger
