Razan (26) woont inmiddels 5 jaar op Startblok Riekerhaven. Ze studeert Regie Documentaire op de Nederlandse Filmacademie. Naast filmmaker is ze ook schrijfster en ze heeft haar eigen productiebedrijf Ouzzi Pink Productions. Een terugkerend thema in haar films is ‘vervreemding’.
Van jongs af aan heeft Razan een liefde voor schrijven en journalistiek. ‘’Ik wilde graag met mensen samenwerken, met ze praten en vooral naar hun verhalen luisteren. Toen ik een jaar of 16 was, realiseerde ik me dat er een voor mij meer artistieke manier is om verhalen van mensen te delen. Ik besloot me te focussen op cinema.’’ Binnenkort begint Razan aan haar afstudeerjaar. In dit jaar gaat iedere regie-student een film regisseren. Eén student krijgt de kans om te werken aan het ‘X-project’: een film met veel visual effects, zoals bij live action- en animatiefilms. Razan is de gelukkige, zij mag dit project volgend jaar gaan regisseren. ‘’Het is een heel gaaf project. De film zal 3 minuten duren en gaat over een dystopische wereld waarin een meisje genaamd Eos zich verzet tegen de overheid. In tegenstelling tot de rebellen, wil zij de wereld op een vreedzame manier veranderen.’’
OuzziPink Productions
In 2018 richtte Razan haar eigen productiebedrijf op: OuzziPink Productions. Een samenstelling van haar bijnaam en haar favoriete kleur. ‘’Toen ik jong was, noemden anderen me vaak Ouzzi. Het is een Syrisch gerecht. Roze is altijd al mijn favoriete kleur geweest. Wanneer ik als kind de kleur roze zag, maakte mijn hart een sprongetje.’’ Maar de kleur betekent nog veel meer voor Razan. Ze wilt vechten tegen het stereotype dat roze alleen een kleur voor meisjes zou zijn. Ook staat de kleur voor een belangrijke periode uit haar leven. ‘’Toen ik in Nederland kwam, wilde ik een fris begin en ik besloot mijn haar roze te verven. De kleur heeft me altijd veel vreugde gegeven en die vreugde had ik nodig toen ik hier kwam. Na die heftige reis wilde ik me vooral focussen op de dingen waar ik blij van werd. Mensen herkenden mij aan mijn roze haar en het heeft me ook geholpen met netwerken, als filmmaker en als mens.’’
Vechten zonder wapens
Later kwam Razan erachter dat ‘Ouzzi’ ook een type machinegeweer is (geschreven als Uzi). Ze besloot dit te verwerken in haar logo: een combinatie van een camera en een geweer met roze eromheen. ‘’Ik heb een hekel aan geweren, maar dit zijn de geweren waarmee we moeten vechten voor waar we in geloven: de culturele geweren. Dit is mijn levensdoel, vechten via cultuur en niet via een fysieke oorlog. Ik wil de wereld veranderen door de manier van denken te veranderen.’’
In haar films vecht Razan voor verschillende dingen. Zo wil ze via haar films onder andere het verhaal van Syrië vertellen. Niet Syrië als land, maar haar bewoners. Ook vecht ze in haar films tegen het typische hokjes denken. ‘’Mijn laatste project ging over een moeder met een kind met het syndroom van down. De film gaat heel erg over zelfacceptatie, en hoe dit wordt tegengehouden door de kijk van de samenleving op gehandicapte mensen. Maar ook onderwerpen als worstelen met het moederschap en hoe daar naar gekeken wordt komen naar voren.’’
Terugkerend thema
Voor het maken van haar films heeft Razan geen vaste werkwijze. Ze wordt geïnspireerd door haar omgeving, haar eigen ervaringen en door gesprekken met anderen. Dan komt ze met een thema. Voorafgaand aan het schrijven van het filmplan is er een periode van onderzoek. ‘’Als ik bijvoorbeeld een film over duiven wil maken ga ik urenlang naar duiven zitten kijken. Ik schrijf op wat ze doen en hoe ze zich gedragen. Dit laat ik op me inwerken en dan komen de ideeën voor mijn film.’’
Een thema dat altijd terugkomt in haar films is ‘vervreemding’. De personages in haar films zijn mensen die niet binnen de norm van de samenleving passen. ‘’Zelf heb ik me heel lang zo gevoeld. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat niemand echt helemaal binnen de norm past. De samenleving geeft je de illusie dat er een norm is waar je aan moet voldoen, maar uiteindelijk moet iedereen zijn eigen pad vinden. Het feit dat we ons allemaal wel eens anders voelen dan de rest, zorgt ervoor dat ik me juist meer verbonden voel met anderen.’’
Fleeing to Cinema
Hoewel ze besloten had zich op het filmmaken te focussen, is Razan ook doorgegaan met schrijven. Ze werkt momenteel aan haar boek ‘Fleeing to cinema’. Het boek gaat over hoe cinema helpt om een zinloos bestaan te overleven en omarmen. ‘’Op mijn 19e vluchtte ik uit Syrië. Ik heb me daar nooit thuis gevoeld, maar in Nederland voelde ik me ook niet thuis. In cinema heb ik mijn thuis gevonden.’’ Razan omschrijft de bioscoop als een tempel waar je samenkomt om te reflecteren op de werkelijkheid. Het kijken van een film kan volgens Razan zowel zorgen voor een gevoel van veiligheid als een gevoel van confrontatie. ‘’Als je verdrietig bent kun je een film kijken en je daarna weer beter voelen, maar films kunnen ook het tegenovergestelde doen. Door een film kan je geconfronteerd worden met de harde werkelijkheid waar je in het dagelijkse leven je ogen voor sluit. Film is dus ook een goed middel om mensen wakker te schudden.’’ Voor Razan is zowel het kijken naar als het maken van films iets waar ze altijd naar terug kan keren. ‘’Het is als een thuis die ik nooit heb gehad. Een thuis voor iedereen die zich vervreemd voelt van de samenleving en die je over je vervreemding laat nadenken, maar er niet over zal oordelen.’’
Wonen op het Startblok
Vijf jaar geleden kwam Razan op Startblok wonen. De gemeente wilde haar bij haar ouders plaatsen, maar Razan wilde op zichzelf wonen en meldde zich aan voor het Startblok. ‘’Toen ik hier voor het eerst kwam dacht ik dat het als een AZC zou zijn. Ik was sceptisch over het concept, maar uiteindelijk bleek het iets heel moois te zijn’’ In de afgelopen jaren zegt Razan veel vrienden te hebben gemaakt en veel mooie mensen te hebben ontmoet van zowel Syrische, Eritrese als Nederlandse afkomst. Op het Startblok kwam ze ook oude bekenden tegen. ‘’Twee jongens die in Syrië in dezelfde buurt woonden als ik, werden hier op het Startblok weer mijn buren. Dat vond ik echt een mooi toeval.’’
Razan werkt momenteel nog steeds aan haar boek ‘Fleeing to cinema’ en is op zoek naar een uitgever. Ben jij of ken jij iemand die haar hiermee kan helpen? Stuur dan een mail naar: OuzziPink@gmail.com
