Anwar (28) speelt een belangrijke rol binnen Stichting Ykeallo. Naast zijn werkzaamheden bij de handbalclub heeft hij een passie voor film en fotografie. Voordat hij met film begon, werkte hij in het theater, waar hij verschillende educatieve toneelstukken schreef. Sinds kort heeft hij zijn diploma voor voetbaltrainer. Deze wil hij gebruiken om mensen op Startblok te trainen.
Van mensen helpen tot regisseren
Anwar werkt inmiddels 2 jaar voor Stiching Ykeallo. Hier helpt hij met het organiseren van sport en feesten, maar doet ook bemiddeling, coaching en begeleiding van bewoners. Zo helpt hij met brieven en legt hij contact met (overheids)instanties. Daarnaast werkt Anwar als voorlichter bij de GGD voor nieuwkomers, waar hij voorlichting geeft over de gezondheidszorg in Nederland. ”Hier geef ik voorlichting over bijvoorbeeld het Nederlandse zorgsysteem, maar ook over depressie, psychische problemen, trauma of verslaving”. Mensen helpen is een echte passie geworden voor hem en daarom wil hij binnenkort beginnen aan de opleiding sociaal werk. ‘’Ik vind het ontzettend leuk om onder de mensen te zijn en hen advies te geven. Ik weet nog niet welke specialisatie ik wil doen, maar dat komt wel.’’
Theater en film
Een andere grote passie van Anwar is regisseren en schrijven. Hij begon in het theater. In Eritrea was hij werkzaam als regisseur en scriptschrijver met af en toe een klein acteer rolletje. Hij schreef vooral stukken voor scholen met een educatieve boodschap. ‘’Als ze een bepaalde boodschap aan mensen wilden laten zien, kwamen ze naar mij toe om het in beeld te brengen. Bijvoorbeeld toen er een voorlichting moest komen over condoomgebruik tegen de verspreiding van aids. Ik schreef een grappig stuk waarin dit werd uitgelegd. Humor werkt goed.’’
Aan het eind van elk schooljaar werd een groot feest gegeven voor alle leerlingen, ouders en leraren. Ook dan schreef Anwar toneelstukken die tijdens het feest werden opgevoerd. ‘’Die toneelstukken gingen over de school, hoe het ervoor stond en wat er allemaal was gebeurd tussen de studenten.’’Maar Anwar werd niet alleen door scholen gevraagd, ook de overheid vroeg hem om een toneelstuk te schrijven. ‘’Ik werd een keer uitgenodigd en toen vroegen ze mij om een toneelstuk over de onafhankelijkheidsdag te schrijven.’’
In Nederland begon Anwar aan de opleiding Media Vormgeving. Hier leerde hij een filmplan te schrijven, mensen te interviewen en hoe hij met een camera moest werken. Inmiddels filmt en fotografeert hij huwelijken en verjaardagen en heeft hij een promotiefilm gemaakt voor Stichting Ykeallo. Maar voordat hij aan de opleiding begon had hij al verschillende films gemaak, waaronder eentje over zijn tijd in Israël.
Wonen in Israël
Hij woonde 5 jaar in de badplaats Ashkelon. ‘’Toen ik daar aankwam, kende ik er niemand. Ik vroeg op straat aan mensen of ze iemand uit mijn dorp in Eritrea kenden. Na 6 maanden vond ik eindelijk iemand uit mijn geboortedorp. Hij zei dat ik wel bij hem mocht wonen. We woonden met zijn zevenen in een ruimte zo groot als onze studio’s.’’ Na eindelijk een woonplek te hebben gevonden, begon zijn volgende uitdaging: een baan zoeken, maar zonder verblijfsvergunning was dit bijna onmogelijk.
Met behulp van zijn huisgenoten vond Anwar na 6 maanden een baan bij een bakker. Hier bakte hij broodjes, chocolade croissantjes en samosa. Hoewel hij blij was dat hij een baan had, ging zijn gezondheid al snel achteruit van het werk in de bakkerij. ‘’Ik kreeg een allergische reactie van alle hitte die uit de oven kwam en het meel dat in de kamer bleef hangen. Ik had last van mijn neus en mijn ogen waren helemaal rood en droog. Ik kreeg geen beschermende kleding en er werd slecht geventileerd, maar ik had geen optie om te stoppen.’’ Om het werk vol te houden, werkte Anwar 2 a 3 maanden, totdat hij niet meer kon. Dan nam hij 2 maanden pauze, waarna hij weer opnieuw begon.
Feradi Gizie
Aan de hand van zijn ervaringen in Israël, besloot Anwar een film te maken genaamd Feradi Gizie. Dit is Eritrees voor: Met de tijd komt het goed. De belangrijkste boodschap in de film is ‘Wat er ook gebeurt, blijf doorgaan’, zegt Anwar. ‘’Ik wilde de moeilijke situatie in Israël in beeld brengen. Als je hier in Nederland komt, help de overheid je te integreren en stap voor stap je eigen weg te vinden. In Israël krijg je geen asiel of verblijfsvergunning, ze gooien je gewoon op straat en je moet het zelf maar uitzoeken.’’ Naast het regisseren van de film, is Anwar zelf ook in beeld te zien. De film staat online en is vooralsnog alleen in het Tigrinya te zien.
Wonen op Startblok Riekerhaven
Na Israël maakte Anwar nog een lange reis voordat hij in Nederland aankwam. Hij passeerde landen als Rwanda, Uganda, Chad, Italië en Frankrijk en kwam uiteindelijk in Amsterdam terecht.‘’Ik wilde altijd al in Nederland wonen, het systeem is duidelijk hier. Als je een duidelijk plan hebt en weet wat je wilt bereiken, dan kun je hier heel ver komen.’’ Inmiddels woont Anwar alweer 5 jaar op Startblok Riekerhaven en hij zegt hier veel vrienden te hebben gemaakt met wie hij nog steeds contact heeft. ‘’In het begin hebben we ons allemaal aangemeld bij de inburgerings school. We hebben elkaar geholpen en samen geoefend. Later kregen we meer ons eigen leven; we gingen werken of studeren, maar we hebben altijd contact gehouden.’’
Kennis delen met je buren
Naast het maken van vrienden was zijn tijd op Startblok ook een hele leerzame en nuttige periode. Zo breidde hij in korte tijd zijn netwerk uit en maakte hij kennis met andere culturen. ‘’Ik ben nog nooit in Syrië geweest, maar door de mensen die hier wonen heb ik nu een heel goed beeld van hoe het land is, zonder er ooit te hebben gewoond of gereisd. Het voordeel van hier wonen is dat je zoveel over andere culturen leert. Zo heb ik ook veel over Palestina, Zuid-Amerika en natuurlijk Nederland geleerd.’’
Anwar begeeft zich graag onder de mensen. Zo gaat hij regelmatig naar feestjes van zijn buren, voetbalt hij op de velden of geniet hij van een kop koffie met vrienden. ‘’Het is fijn om omringt te zijn door mensen die er voor je zijn en met wie je leuke dingen kunt doen. Dat geeft me echt een thuisgevoel.’’ Anwar heeft een passie voor voetballen en sinds kort heeft hij zijn diploma voor voetbaltrainer. ‘’Ik ben van kinds af aan al bezig met voetballen. Ik nam mijn voetbal overal mee naartoe. Als ik met mijn moeder boodschappen ging doen, moest en zou mijn voetbal ook mee. Nu ik mijn diploma heb, lijkt het me ontzettend leuk om training te geven aan mensen van Startblok.’’
